Illumiantions to była (już nie jest) najmniej słuchana przeze mnie płyta w całości, mimo że blisko połowę piosenek słuchałam namiętnie każdego dnia. Chociaż ostatnio zauważyłam, że teraz częściej słucham Josha właśnie całymi płytami, a nie jak wcześniej wybierając piosenki. To zupełnie inne słuchanie.
The Wandering Kind (Prelude) - usłyszałam (i zobaczyłam) pierwszy raz korzystając z biletu dołączonego do płyty, także zanim wysłuchałam CD, miałam przyjemność wysłuchać opowieści Josha o poszczególnych utworach z płyty i posłuchać ich, widząc jak gra. Utwór instrumentalny przepiękny. Bardzo lubię instrumentalne kawałki. A jak Josh opowiadał, że skomponował go mając 12 lat, to do uwielbienia doszedł jeszcze większy podziw. I tradycyjnie ukochany przeze mnie fortepian - mogłabym słuchać i słuchać.
Bells of New York City - ciekawy wstęp muzyczny, w ogóle muzyczna wartswa mi się podoba bardzo, a potem Josh wchodzi ze swoim głosem, ach! Przypomina mi się jakaś inna melodia, gdy tego słucham, ale nie mogę skojarzyć jaka. Tak ładnie wybrzmiewa ta piosenka, tak cudnie głosem Josh podkreśla melodię, że nie będę się więcej silić na komentarz. Po prostu bardzo mi się podoba.
Galileo (Someone Like You) - wciąż ją odkrywam. Pamiętam, że nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie na początku. Zależy od momentu, czasem wywołuje jakieś emocje, innym razem mniej.
L' Ora DellAddio - pierwsze na co zwróciłam uwagę, to muzyka. I bardzo mi się podoba. Nie rozpływam się nad tą piosenką jakoś szczególnie, ale ma to coś. I dobry tekst.
Hidden Away - spodobała mi się od razu. Wszystko mi pasuje. Biorę ją w całości jaka jest i nie czepiam się niczego
Au Jardin des Sans-Pourquoi - piękna kompozycja. Przez jakiś czas istniała dla mnie tylko, jako utwór z piękną melodią. Pomimo tego, że polubiłam francuskie piosenki, do tej musiałam się przekonać. Najpierw polubiłam śpiewany moment refrenu, a potem już całość.
Higher Window - przy niej mnie oświeciło. Bo istniała sobie, słuchałam jej, a pewnego dnia: bum! I jak zaczęłam słuchać, to nie mogłam przestać. Kocham refren! Kocham muzykę, Josha przy fortepianie, tekst, to jak ją wykonuje i emocje, które słychać w głosie, to Just don't tell me that it's too late for me to love you. Całość idealna.
If I Walk Away - Kocham. Kolejna piosenka z bardzo dobrym, pięknym tekstem, który można na różne sposoby rozumieć. Inaczej ją odbierałam tylko słuchając, a inaczej kiedy zobaczyłam teledysk. Świetnie zrobiony zresztą. Piosenka jest bardzo poruszająca, a z teledyskiem to wręcz ściska gdzieś w środku jak oglądam. Jest w niej dużo smutku, ale z nadzieją na lepsze, które może nadejść pewnego dnia... Odbieram ją jako podążanie we mgle i przez ciemność, by odnaleźć światło, które dla każdego z nas może być czymś zupełnie innym.
Na Love Only Knows też miałam mega-wkręt. Słuchałam na okrągło. Wszystko mnie w niej urzeka, od tekstu przez muzykę do wykonania Josha. Lubię jak śpiewa delikatniej, by potem zaakcentować coś z siłą i mocą swego głosu, no i to: And I can't breathe without you and I don't/
And I can't live without love and I won't/And I won't [...]And I can't live without you and I won't.
Voc Existe em Mim - Pokochałam zanim zrozumiałam o czym Josh śpiewa. Muzyka tak przeszywa, cudo! Jak tekst przeczytałam, to zakochałam się jeszcze bardziej, a jak zaczęłam oglądać wykonania z koncertów, to oniemiałam. Mega wrażenie musi robić na żywo.
War at Home - przepiękna. Już sama muzyka na początku opowiada... wszystko tu jest idealne i porusza do głębi. Wykonanie bardzo przejmujące. Żałuję, że angielski nie jest moją na tyle mocną stroną, żeby wszystko zrozumieć tak, jak autor chciał to opowiedzieć.
London Hymn - Podniosła pieśń, o krótkim i wymownym tekście. Podoba mi się.
Straight to You - przepiękny cover. Nicka Cave'a bardzo lubię, ale trzeba oddać Joshowi, że świetnie zaśpiewał tę piosenkę, dla mnie lepiej niż Cave, a może po prostu inaczej i bardziej do mnie trafia